رقص کردی بخشی از آیین‌های نمایشی کُردها است که بصورت گروهی و به شکل حلقه‌ای نا کامل مرکب از رقصندگان زن و مرد در حالیکه پنجه دست هایشان به هم گره خورده است و از چپ به راست در حرکت هستند اجرا می‌شود.[۱۳۸]
در رقص کردی معمولاً یک نفر که حرکات رقص را بهتر از دیگران می‌شناسد نقش رهبری گروه رقصندگان را به عهده میگیرد و در ابتدای صف رقصندگان می‌ایستد و با تکان دادن دستمالی که در دست راست دارد ریتمها را به گروه منتقل می‌کند و در ایجاد هماهنگی لازم آنان را یاری می‌دهد. رهبر گروه رقصنده که سرچوپی نامیده می‌شود با تکان دادن ماهرانه دستمال و ایجاد صدا بر هیجان رقصندگان می‌افزاید، در این هنگام دیگر افراد بدون دستمال به ردیف در کنار سرچوپی به گونه‌ای قرار می‌گیرند که هر یکی با دست چپ، دست راست نفر بعد را میگیرد اصطلاحاً این حالت را گاوانی نامیده می‌شود، نفر آخر هم با در دست داشتن دستمال به گروه نظم خاصی می‌بخشد.
دستمال داشتن رهبر و نفر آخر نشان دهنده برابری بوده و دست همدیگر را گرفتن هم نشانه اتحاد گروه است.
رقص مردم بوکان از آرامش و از یک پارچه گی خاصی برخوردار و به سبک آرام و ملایمی می‌باشد، همچنین در بوکان سبکی بنام سپیی وجود دارد که رقص نسبتاً تندی است و منشاء آن منطقه فیض اله بیگی بوکان است، در رقص‌های کردی تمامی رقصندگان به سر گروه چشم دوخته و با ایجاد هماهنگی خاصی وحدت و یکپارچگی یک قوم ریشه‌دار را به تصویر می‌کشند.[۱۳۹]
§بازیهای محلی
در کنار آداب و رسوم کُردها و بخصوص منطقهٔ بوکان، سرگرمی و بازیهای گوناگونی وجود دارد که به بازی دامه(یک نوع شطرنج ابداًعی اما کاملاً متفاوت با بازی فکری شطرنج کنونی)، بازی جورابن(جوراب بازی)، بازی بوکه بارانه(عروس باران)، میشن(تیله بازی) و بازی خوزین (چوگان بازی) اشاره کرد.
جورابن یا در اصلاًح فارسی جوراب بازی، بازی گروهی است که در این بازی ۱۰ عدد جوراب مردانه بزرگ از جنس پشم را به صورت دهانه باز در دو ردیف پنج تایی می‌چینند و یک تیله بنام «مازو» را در کنار آنها می‌گذارند و بازیکنان در دو گروه، طرفین جوراب‌ها می‌نشینند. این بازی هم اکنون، رایج‌ترین بازی و سرگرمی جوانان و نوجوانان کُرد می‌باشد که به طور عمده در شب‌های طولاًنی و سرد زمستان و در ماه‌های رمضان نیز اجرا می‌شود.[۱۴۰] هرساله مسابقاًت بزرگ جورابین (جورابن) با شرکت تیم‌های از سایر شهرستانهای مناطق کردنشین ایران در شهر بوکان برگزار می‌شود.[۱۴۱]
§مشاهیر
بوکان دارای پیشینه‌غنی فرهنگی، تاریخی، سیاسی و معنوی می‌باشد بطوری که در طول یکصدسال اخیر به عنوان مرکز فرهنگ و ادب وهنر کُردی شناخته شده است و به شیرازکردستان معروف گشته‌است.[۱۴۲][۱۴۳]بزرگانی همچون، حسن زیرک از هنرمندان نامدار در میان کردها،عبدالله بیگملقب به مصابح الدیوان از شاعران کرد و عضوهیئت کنسولگری فرانسه در تبریز، رضاکریم مجاور[۱۴۴] از نویسندگان و شاعران مشهور بوکانی، قادر عبدالله‌زاده نوازنده‌بلندآوازه‌ای شمشال (نوعی نی)، عباس حقیقی شاعر بزرگ کُرد،[۱۴۵] محمدسیعدنجاری و امین گردیگلانی از نوسیندگان برجسته[۱۴۶] و حاجی باباشیخ نخست وزیر جمهوری مهاباد[۱۴۷] و سیدیاسین قریشی نویسنده و کاریکاتوریست برجسته بوکانی را می‌توان نام برد.
برخی دیگر از مشاهیر و نامداران شهر بوکان که می‌توان به افراد زیر اشاره کرد:
:: موضوعات مرتبط:
مطالب ,
,
:: برچسب‌ها:
آداب ورسوم کردها"بوکان ورقص کردی"بازیهای محلی کوردها"بوکان"کوردکان ,
:: بازدید از این مطلب : 6701
|
امتیاز مطلب : 4
|
تعداد امتیازدهندگان : 2
|
مجموع امتیاز : 2
آمار مطالب
آمار کاربران
کیا انلاینن
آمار بازدید
